دستگاه بسته بندی اتومات توزین چند سر غذای حیوانات خانگی

وزن «هدف معمولی» در هر بسته ممکن است 100 باشد گرم از یک محصولمحصول تغذیه می شود به بالای توزین چند سر که در قیف های استخر پخش می شود.هر قیف استخر به محض خالی شدن قیف توزین، محصول را در قیف توزین زیر آن می ریزد.
کامپیوتر توزین وزن محصول را در هر قیف توزین جداگانه تعیین می کند و مشخص می کند که کدام ترکیب حاوی وزن نزدیک به وزن هدف 100 گرم است.توزین چند سر همه قیف های این ترکیب را باز می کند و محصول از طریق یک لوله تخلیه به داخل کیسه ساز یا به طور متناوب به یک سیستم توزیع می افتد که محصول را به عنوان مثال در سینی ها قرار می دهد.
پراکندگی معمولاً توسط گرانش، ارتعاش یا نیروی گریز از مرکز انجام می شود، در حالی که تغذیه می تواند توسط ارتعاش، گرانش، تسمه یا سیستم های پیچ انجام شود.
می توان یک لایه اضافی از قیف ها ("قیف های تقویت کننده") به محصولات فروشگاه اضافه کرد که در قیف های توزین وزن شده اند اما در یک توزین استفاده نشده اند، بنابراین تعداد ترکیب های مناسب در دسترس کامپیوتر افزایش می یابد و بنابراین سرعت و دقت افزایش می یابد.

توزین چند سر می تواند به روش های زیر کمک کند:
پر کردن کیسه ها
دامنه کیسه هایی که می توان با استفاده از وزن کش های چند سر پر کرد بسیار زیاد است.در یک انتهای ترازو بسته های پذیرایی بزرگ به وزن چند کیلوگرم قرار دارند.در سمت دیگر کیسه های کوچکی از چیپس ها قرار دارند که با سرعت و کارایی بالا قابل حمل هستند.
مخلوط توزین
محصولات حاوی حداکثر هشت جزء را می توان بر روی یک توزین چند سر با دقت بسیار بالا در سرعت های بالا مخلوط کرد.باسکول به بخش هایی تقسیم می شود که هر کدام خوراک مخصوص به خود را دارند.به عنوان مثال، یک غلات صبحانه حاوی فندق و میوه‌های خشک به اضافه دو ماده نسبتاً ارزان را می‌توان روی یک چند سر وزن کرد که مثلاً هشت سر به هر یک از اجزای گران‌تر و چهار سر به هر یک از دو ماده دیگر اختصاص داده شود.این امر سرعت توزین بالا را تضمین می کند و در عین حال اطمینان می دهد که پر شدن بیش از حد مواد گران قیمت ناچیز است.
قرار دادن در سینی ها
یک سیستم توزیع به خوبی مهندسی شده شما را قادر می سازد تا سرعت و دقت توزین چند سر را با تحویل دقیق و بدون پاشش محصول در سینی ها ترکیب کنید.

توزین های چند سر در ابتدا برای توزین برخی سبزیجات استفاده می شد.استفاده از آنها به طور تصاعدی در دهه 1970 و 1980 گسترش یافت، زمانی که آنها برای وزن کردن سریع تنقلات و شیرینی ها در کیسه ها استفاده شدند.وجه مشترک گوجه‌فرنگی‌های گیلاسی و چیپس‌ها این بود که به راحتی از داخل دستگاه و داخل بسته جریان می‌یافتند، بدون تشویقی بیشتر از نیروی جاذبه و سطح متوسطی از لرزش فیدرها.از آن زمان، دقت و سرعت نسبی به بسیاری از محصولات گسترش یافته است که در روزهای اولیه این فناوری، کار با آنها دشوار بود.
محصولات چسبنده
گوشت و ماهی تازه، چه در سس باشد و چه نباشد، مرغ و پنیر (از جمله پنیر رنده شده) را می توان با استفاده از تسمه یا فیدر پیچ به جای لرزش جابه جا کرد.
گرانول و پودر
در حالی که پودرهای با جریان آزاد و ریزدانه را می‌توان با روش‌های دیگر (مانند توزین‌های برش یا خطی یا فیدرهای حجمی) ارزان‌تر وزن کرد، گرانول‌هایی مانند دانه‌های قهوه و محصولاتی مانند چای شل را می‌توان روی چند سرهای امروزی وزن کرد.
محصولات شکننده
باسکول‌هایی با زوایای فرود کم‌عمق‌تر و درج‌های بالشتک‌دار مختلف، امکان بسته‌بندی اقلام ظریف و شکننده مانند شکلات‌های دست‌ساز و بیسکویت‌های لذیذ را فراهم کرده‌اند.
محصولات پیچیده
با استفاده از مخلوط توزین همراه با یک سیستم توزیع که برای رساندن اجزای جداگانه به سینی طراحی شده است، می توان یک غذای آماده را با مقادیر مناسب مثلاً برنج، گوشت و سبزیجات در محفظه های مناسب مونتاژ کرد.